ชมนาดหรือชำมะนาด ไม้เถาเลื้อยที่ออกดอกดูเป็นพวงสีขาวสวยงาม มีกลลิ่นหอม ดอกสวยๆหอมๆนั้นมีฤทธิ์เป็นยาถ่ายแรงมาก แต่ปกติแล้วนิยมปลูกเป็นไม้ประดับไม่ได้นำดอกมาเป็นอาหารเหมือนดอกไม้บางชนิดที่กินได้ สรรพคุณของชำมะนาดมีดังนี้
ชำมะนาด ชำปะนาด, หางเม่นเครือ , หญ้าช้างย้อย ,หญ้าช้างน้อย ( เหนือ) ,อุ่มฟูม ( อีสาน)
สรรพคุณ
ยาง รสร้อนเมา ใส่แผลสด สมานแผลและห้ามเลือด
ดอก รสเมาร้อน ถ่ายน้ำเหลือง ทำให้อาเจียน มีฤทธิ์แรงมาก เป็นยาอันตราย
(ขอบคุณสรรพคุณ ชำมะนาดจากหนังสือสารานุกรมสมุนไพร รวมหลักเภสัชกรรมโดย วุฒิ วุฒิธรรมเวช)
ก็สงสัยมานานค่ะว่า ชมนาดกับชำมะนาดใช้ดอกไม้เดียวกันหรือไม่ พอดีได้เขียนบันทีกชาดอกพิกุล และ ข้าวหุงด้วยน้ำดอกคูน น้องภูสุภา ถามไว้ว่า ดอกชมนาด แก้ว และลั่นทม กินได้ไหม จะเขียนบันทึกแต่ไม่ได้เขียนสักทีจึงถือโอกาสเขียนก่อนในวันนี้ ภาพเตรียมไว้พร้อมแล้ว มีชมนาดที่พึ่งพบว่ามีภาพเดิมตั้งแต่พืชสวนโลกปี 2549 ในสวนไม้หอม ไว้ภาพหนึ่งจึงทำให้ทราบว่าเรียกอีกชื่อว่า ชำมะนาด
หลายๆบ้านคงปลูกไว้แล้วนะคะ ลักษณะดอกชมนาดจะคล้ายดอกจันทร์กะพ้อเลื้อยมาก
ดอกของชมนาดปลายกลีบดอกแหลม
ส่วนดอกจันทร์กะพ้อเลื้อยหรือเครือหรือเถา ปลายกลีบดอกกลม ไม่มีเกสรแหลมกลางดอก
ใบเล็กกว่าชมนาด ดอกหอมมากตอนกลางคืน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น